Στο νεκροταφείο τα λιβάνια
μυρίζουν από μακριά.
Καθαρίζουν το μυαλό μου από
κάθε προηγούμενη σκέψη
και το γεμίζουν με νέες ,διαφορετικές.
Τα λουλούδια απλώνονται πάνω
και γύρω από τους τάφους καθώς το γρασίδι τυλίγεται στα πόδια μου σα φίδι.
Τα δέντρα ολόγυρα φυσικός
φράχτης με τον έξω κόσμο.
Παρατηρώ τα χελιδόνια να πετάνε
από πάνω μου
και άλλα στα μνήματα να ξαποσταίνουν.
Όλα μυρίζουν άνοιξη.
Ζωή…
Κοιτώντας τον τάφο του πατέρα
το πρόσωπό μου ασπρίζει…
Δεν είναι Ζωή ό,τι άνοιξη
μυρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου