Πόσο φτωχοί είμαστε...

Ακολουθεί μια ιστορία - παραβολή με ηθικό δίδαγμα για να μας κάνει να θυμηθούμε τα πηγαία συναισθήματα που όλοι κρύβουμε μέσα μας και η κοινωνία μας τα έχει θάψει βαθιά μέσα στην μνήμη μας.Ίσως να είναι καλό να αφυπνιστούμε και να θυμηθούμε τα πράγματα και τα αισθήματα που μας δένουν μεταξύ μας.

Μια μέρα ο πατέρας από μια πολύ πλούσια οικογένεια πήρε τον γιο του σε ένα ταξίδι στη χώρα με σκοπό να του δείξει πώς ζουν οι φτωχοί άνθρωποι.


Πέρασαν μερικές μέρες και νύχτες στην ύπαιθρο δίπλα από μια οικογένεια που θα μπορούσε να θεωρηθεί φτωχή.

Με την επιστροφή τους από το ταξίδι, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:

“Πώς ήταν το ταξίδι;”
“Ήταν μεγάλη εμπειρία, μπαμπά.”
“Είδες πως ζουν οι φτωχοί άνθρωποι;” ρώτησε ο πατέρας.
“Ω, ναι” είπε ο γιος.
“Έτσι, πες μου, τι έμαθες από αυτό το ταξίδι;”

Ο γιος απάντησε:
“Είδα ότι έχουμε ένα σκυλί και είχαν τέσσερα.”
“Έχουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου και έχουν ένα ποτάμι που δεν έχει τέλος.”
“Έχουμε βάλει φανάρια στον κήπο μας και έχουν τα αστέρια το βράδυ.”
“Η αυλή μας φτάνει μέχρι λίγο πιο εκεί, και αυτοί έχουν όλο τον ορίζοντα.”
“Έχουμε ένα μικρό κομμάτι γης για να ζήσουμε, και αυτοί έχουν μέχρι εκεί που μπορούν να δουν τα μάτια τους.”
“Αγοράζουμε την τροφή μας, αλλά αυτοί την βρίσκουν μόνοι τους.”
“Έχουμε τείχη γύρω από την ιδιοκτησία μας για να μας προστατεύσει, ενώ αυτοί έχουν φίλους που τους προστατεύουν.”

Ο πατέρας του αγοριού ήταν άφωνος.
Τότε ο γιός του πρόσθεσε:
“Ευχαριστώ, μπαμπά που μου έδειξες πόσο φτωχοί είμαστε.”