Απόσπασμα από την "solo"συναύλια που έδωσε ο μεγάλος και

πάντα καινοτόμος καλλιτέχνης στον Λυκαβηττό της 19-03-2010

Σαν ξημερώσει η μέρα μη θυμηθείς.

Λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς.

Κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς

Μ' ένα σχοινί στη θέση της καρδιάς.

Κυλάει το ποτάμι και προχωρά.

Σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.

Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς

Μ' ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.

Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.

Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!

Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς

Με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς.