ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ: 2016

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

Τσέζαρε Παβέζε, Ο θάνατος θα ‘ρθει

Ο θάνατος θά 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου —

αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει

(Cesare Pavese,
9 Σεπτεμβρίου 1908 - 27 Αυγούστου 1950)

απ' το πρωί ως το βράδυ, άγρυπνος,

κρυφός, σαν μια παλιά τύψη

ή μια παράλογη συνήθεια. Τα μάτια σου

θα ναι μια άδεια λέξη,

κραυγή που έσβησε, σιωπή.

Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωινό

όταν μονάχη σκύβεις

στον καθρέφτη. Ω αγαπημένη ελπίδα,

αυτή τη μέρα θα μάθουμε κι εμείς

πως είσαι η ζωή κι είσαι το τίποτα.

Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.

Ο θάνατος θά 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου.

Θα 'ναι σαν ν' αφήνεις μια συνήθεια,

σαν ν' αντικρίζεις μέσα στον καθρέφτη

να αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό,

σαν ν' ακούς ένα κλεισμένο στόμα.

Θα κατεβούμε στην άβυσσο βουβοί.

César Vallejo - Ποίημα για να διαβαστεί και να τραγουδηθεί (Poema para ser leído y cantado)

(César Abraham Vallejo Mendoza, 16 Μαρτίου 1892 - 15 Απριλίου 1938)

César Vallejo

Ποίημα για να διαβαστεί και να τραγουδηθεί

(Poema para ser leído y cantado)

Μτφρ. Radical Desire

Για τη Δεισδαιμόνα

Ξέρω πως υπάρχει μια περσόνα
που με ψάχνει στo χέρι της, μέρα-νύχτα
και με συναντά, κάθε λεπτό, στα παπούτσια της.
Αγνοεί πως η νύχτα είναι θαμμένη
με σπιρούνια πίσω απ' την κουζίνα;

Ξέρω πως υπάρχει μια περσόνα που αποτελείται από τα μέρη μου,
την οποία καθιστώ ακέραια όταν η μέση μου
καβαλά την ακριβολογική μικρή πέτρα της
Δεν ξέρει ότι το νόμισμα
που έχει πάνω χαραγμένη την μορφή της δεν θα επιστραφεί στο κομπόδεμά της;

Ξέρω τη μέρα,
αλλά μού έχει διαφύγει ο ήλιος·
Ξέρω την οικουμενική πράξη που επιτέλεσε στο κρεβάτι της
με ξένο θάρρος και μ' αυτό το χλιαρό νερό, του οποίου
η επιφανειακή συχνότητα είναι ένα ορυχείο.
Είναι τόσο μικρή, ίσως, αυτή η περσόνα,
που ακόμα και τα ίδια της τα πόδια την πατούν;

Ένας γάτος είναι το όριο ανάμεσα σε μένα και σ' αυτή
στην άκρη ακριβώς της κούπας του νερού του
Την βλέπω στις γωνιές του δρόμου, το πέπλο της
να ανοίγει και να κλείνει, πρώην φοινικιά ερωτηματική...
Τι μπορεί να κάνει παρά να αλλάξει κλάμμα;

Αλλά με ψάχνει και με ψάχνει. Τι ιστορία!