Tom Waits - All The World Is Green

Καλημέρα!

the fuzzy nerds - happy fuzzy thinkin' (full album / 2006)

Tρεις ανθοί ΛΙΖΕΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΠΠΑΣ

Νέος δίσκος από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου !!

Ο δίσκος που περιμέναμε εδώ και πολύ καιρό επιτέλους κυκλοφόρησε!

11 συνολικά τα κομμάτια του και η πρώτη  γεύση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ποικιλόμορφο δίσκο με την γνωστή μαγική συνταγή του Θανάση που πολλές φορές σε ξενίζει αλλά πάντα στο τέλος σε ανταμείβει   με την έκρηξη των συναισθημάτων που σου προσφέρει είτε μέσω των κοφτερών στίχων του είτε μέσω της απρόσιτου μουσικού περιβάλλοντος που δημιουργεί.Ο χρόνος θα δείξει αν η "Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου" θα σταθεί στο ύψος των εξαιρετικών προκατόχων του.

Ο ίδιος ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου σημειώνει: 

«Άλλος ένας δίσκος, άλλη μια περιπέτεια. Ζαλισμένος από την εξαμηνιαία -και βάλε- ενασχόληση με τις ηχογραφήσεις αλλά και την μετέπειτα επεξεργασία, δεν είμαι σε θέση να κρίνω το μουσικό αποτέλεσμα. Θα περάσουν δυο-τρία χρόνια μέχρι να εξαγνιστούν τα αυτιά μου και να μπορέσουν να καταλάβουν τι έγινε. Για τους στίχους, βάζω από τώρα το χέρι στη φωτιά. Είμαι βαθειά  ικανοποιημένος. Η ‘Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου’, παρά την δηλητηριώδη διάθεση, δεν έχει σκοπό να φοβίσει. Να κλονίσει, ναι. Να ξαφνιάσει. ναι. Και -παρ’ ότι οι επιφανειακοί με κατατάσσουν στη μαυρίλα- να παρηγορήσει, είθε. Τους συντελεστές αυτού του πονήματος θα τους μάθετε ξεφυλλίζοντας τις 32 σελίδες του ένθετου. Είναι παλιοί και νέοι συνεργάτες, που με βοήθησαν να δώσω υπόσταση στην υπερδιέγερση του νου μου, που συμβαίνει -που και που-ακόμα. Ο δίσκος είναι παραγωγή της ‘Αχός’, δηλαδή δικιά μου. Σας περιμένω».

1. Χαρτοκόπτης | 2. A Select | 3. Amor Fati | 4. Η Εξαφάνιση | 5. Η Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων | 6. Μηδεια-μα | 7. Ηλιόπετρα | 8. Ο Χαμαγιούν και ο Βακάρ | 9. Το θηρίο | 10. Το φίλεμα | 11. Supermoon.

Συνεργρασία έκπληξη Γιώρης Ξυλούρης - Jim White !

The Fuzzy Nerds Are Dead (1994-2014) TV spot

Γιάννης Ρίτσος - Ο επαναστάτης (1988)

Γιαννης Αγγελάκας - Η Εποχή των σκιών

Η εποχή των σκιών -Γιάννης Αγγελάκας

"Πως τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;", 1999

Είμαστε εδώ

Χωρίς να είμαστε

Αναπνέουμε

Περπατάμε

Μισούμε

Αγαπάμε

Αγοράζουμε

Πουλάμε

Μόνο και μόνο

Για να δικαιολογούμε

Την απουσία μας

Πώς μπορεί να ονομάζεται

Ένας κόσμος

Φτιαγμένος από σκιές

Ανύπαρκτων σωμάτων

Οι καθρέφτες αποτυπώνουν

Εντυπώσεις δυνατών ψευδαισθήσεων πόνου

Είμαστε όλοι

Ασθενικά αιμορραγούντα φαντάσματα

Μάταια προσπαθούμε ν' αφήσουμε τα χνάρια μας

Για την εποχή των πραγμάτων

Που θα ακολουθήσει

Τη δικιά μας εποχή των σκιών

Nick Cave & The Bad Seeds - Give Us A Kiss

Η συνέντευξη των Fuzzy Nerds στο Avopolis.gr

Οι Fuzzy Nerds συμπληρώνουν φέτος 20 χρόνια πορείας –και είπαν να τα γιορτάσουν βάζοντας μια τελεία στη δραστηριότητά τους. Δεν είναι στενάχωρη η περίσταση, πάντως, καθώς η μπάντα από τα Ιωάννινα έχει ετοιμάσει διάφορα events που τρέχουν καιρό τώρα και οδηγούν στην κορύφωση της 27ης Σεπτεμβρίου, οπότε και θα πραγματοποιηθεί η πανηγυρική «τελευταία παράσταση» (όπως την ονομάζουν οι ίδιοι), στην αγαπημένη τους πόλη. Μάς τα λέει όλα διεξοδικά παρακάτω ο Πέτρος Βυζούκης, κάνοντας παράλληλα και μια αναδρομή στα πεπραγμένα τους. Κι εμείς τούς αποχαιρετούμε συγκινημένοι...

Αποφασίσατε να βάλετε τελεία στην πορεία σας, χωρίς να γκρινιάξετε (όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις) για την αδιαφορία των Μ.Μ.Ε. και του κοινού. Αλήθεια, δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι πέρα από ό,τι αναφέρετε στο δελτίο τύπου –πως δηλαδή δεν νιώθετε αυτή τη στιγμή να έχετε κάτι παραπάνω να πείτε μέσα από το σχήμα;

Ισχύουν όσα έχουμε ανακοινώσει. Λέγοντας ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε μέσα από τους Fuzzy Nerds, δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε κάτι να πούμε γενικά –προφανώς και έχουμε ακόμα πάρα πολλά να πούμε, όχι όμως μέσα από το συγκεκριμένο σχήμα. Ενηλικιωθήκαμε μέσα από τους Fuzzy, αλλά όλα έχουν αρχή, μέση και τέλος. Δεν είναι κακό, απλώς συμβαίνει. Πολλές φορές μπορεί να είναι και ανανεωτικό. Φαντάσου το σαν έναν δρόμο, που άλλες φορές θυμίζει επαρχιακή οδό –με απότομες στροφές, ίσως και με λακούβες ή και με αλεπούδες οι οποίες πετάγονται από το πουθενά μέσα στη νύχτα και κινδυνεύεις να βρεθείς αλλού– και άλλες δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, με διόδια μεν, άνετο και γρήγορο δε. Πάντως σε κάθε περίπτωση υπάρχει μια αφετηρία κι ένας προορισμός. Σίγουρα το ταξίδι έχει περισσότερη σημασία. Είναι ωραίο το ταξίδι, είναι ωραίο να ανακαλύπτεις κάθε φορά και κάτι που δεν είχες ξαναδεί, αλλά κάθε ταξίδι κάποτε τελειώνει· και είναι καλύτερα να επιλέξεις εσύ να το τελειώσεις. 

Η μουσική δημιουργία προϋποθέτει να είσαι απόλυτα συνειδητοποιημένος όταν συμμετέχεις σε κάτι: συνειδητοποιημένος στο γιατί το κάνεις, τι είναι αυτό που κάνεις και αν θέλεις να το κάνεις. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να ξέρεις τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις για αυτό, ημίμετρα δεν χωράνε. Κι έπειτα δεν υπάρχει και κανένας λόγος να γκρινιάζεις. Να νιώθεις ευτυχής για όσα έζησες και χορτασμένος. Και είμαστε νομίζω και τα δύο, αν και πάντα, για κάθε καλλιτέχνη, η αίσθηση του «ανικανοποίητου» θα είναι παρούσα, έστω κι αν απλώς σε κοιτάζει από μακριά. Είναι μάλλον και η κινητήριος δύναμη πίσω από κάθε δημιουργία. Και η δημιουργία δεν τελειώνει ποτέ –ποτέ όμως. Βρίσκει πάντα τον δρόμο της, ίσως γιατί και η ίδια είναι δρόμος. Τελειώνει λοιπόν ένα ταξίδι, αλλά, τελειώνοντας, πιθανόν να δίνει και το σύνθημα για να ξεκινήσει ένα καινούργιο. Θυμάσαι, κρατάς τα καλύτερα, αφήνεις πίσω όσα τυχόν «σε κράτησαν πίσω» και συνεχίζεις... 

Παράξενο τραγούδι (live Ρόδον) - Τα Ξύλινα Σπαθιά