Καφέ αρκούδα στο Εθνικό Πάρκο Β. Πίνδου

Μιχαήλ Μπακούνιν, ένα αναρχικό πορτραίτο.

"Κάθε υποδούλωση των ανθρώπων, είναι ταυτόχρονα περιορισμός της δικής μου ελευθερίας. Είμαι ελεύθερος άνθρωπος μόνο στο μέτρο που αναγνωρίζω την ανθρωπιά και την ελευθερία όλων των ανθρώπων γύρω μου. Όταν σέβομαι την ανθρωπιά τους, σέβομαι τη δική μου"

του Θανάση Κρεκούκια.

Σαν σήμερα, πριν 200 χρόνια, στις 30 Μαΐου του 1814, γεννιέται στο Ταλίνιν της Ρωσίας ο Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Μπακούνιν, ο πιο γνωστός της πρώτης γενιάς των φιλόσοφων του αναρχισμού. Στην πορεία της ζωής του θα συνδεθεί περισσότερο με τις έννοιες του κολεκτιβισμού και της αθεΐας, θα περιπλανηθεί σε ολόκληρο τον κόσμο ενεργώντας ως ακτιβιστής του αναρχικού σοσιαλισμού, θα γίνει μέλος της Πρώτης Διεθνούς, θα προβλέψει το τραγικό αδιέξοδο της δικτατορίας του προλεταριάτου, θα έρθει σε σύγκρουση με τον Μαρξ, θα συμμετάσχει σε εξεγέρσεις και θα εμπνεύσει ολόκληρες γενιές ταξικής πάλης σε παγκόσμια κλίμακα.

Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας γαιοκτημόνων, ο Μπακούνιν κατατάσσεται αρχικά (1828) στην σχολή του πυροβολικού της Αγίας Πετρούπολης, έναν "θύλακα" ελεύθερης σκέψης και πολιτικοκοινωνικού προβληματισμού, όμως το 1835 παραιτείται και πηγαίνει στη Μόσχα. Παίρνει άδεια να σπουδάσει φιλοσοφία στη Γερμανία με τη βοήθεια του Αλεξάντερ Χέρτσεν, πιονέρου του ρωσικού σοσιαλισμού, ο οποίος χρόνια αργότερα θα πει την περίφημη φράση για τον Μπακούνιν: "Ήταν ένας Κολόμβος χωρίς Αμερική και μάλιστα χωρίς κανένα πλοίο". Στο Βερολίνο, τη Δρέσδη και τη Λειψία έρχεται σε επαφή με τη φιλοσοφία του Χέγκελ και προσχωρεί στο κίνημα της εγελιανής αριστεράς.

Ο Μιχαήλ Μπακούνιν το 1863.

Το 1843 γνωρίζει τον Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν στη Γαλλία και εντυπωσιάζεται από τις αναρχικές ιδέες του. Το 1848 παίρνει μέρος στην Φεβρουαριανή Επανάσταση του Παρισιού και στη συνέχεια ταξιδεύει στην Ανατολική Ευρώπη παίρνοντας μέρος στο Σλαβικό συνέδριο της Πράγας. Αμέσως μετά εκδίδει το πρώτο του μανιφέστο με τίτλο "Έκκληση προς τους Σλάβους", στο οποίο καταγγέλλει την αστική τάξη ως ξοφλημένη αντεπαναστατική δύναμη και δηλώνει ότι θεωρεί τους αγρότες (κυρίως τους Ρώσους) ως τον βασικό φορέα της επερχόμενης επανάστασης. Ένα χρόνο αργότερα, το 1849, συμμετέχει στην εξέγερση της Δρέσδης, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο, ποινή που μετατρέπεται σε ισόβια.

Οι μέρες μου - Γ.Παπαθανασίου

Οι μέρες μου

Οι μέρες μου νόημα δεν έχουν.

Σαπίζουν στο σβέρκο μου

Και μου εξασφαλίζουν έναν δύσκολο ύπνο.

Οι μέρες μου νόημα δεν έχουν.

Κουρνιάζουν στη γωνιά τους και περιμένουν

Πότε θα περάσει η βάρδιά τους.

Οι μέρες μου είναι μικρά κουτάκια σπίρτων,

Δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα όταν είναι άδεια.

Η συνέντευξη των V.I.C. στο avopolis.gr !!!!

Το πρόσφατο ντεμπούτο τους Riza έρχεται να προσφέρει στούντιο «πρόσωπο» σε μια μπάντα απ' τα (αγαπημένα) Γιάννενα που ήδη εδώ και αρκετό καιρό συζητιόταν, γενόμενη γνωστή με τον καλύτερο τρόπο: στόμα με στόμα (αναζητήστε και το Streaming Stories του Νίκου Σβέρκου απ' τις 26/9/2013). Είναι όμως και μια ωραία αφορμή για να τους δούμε απ' τα μέρη μας –παίζουν την Παρασκευή 2 Μαΐου στο ΚοοΚοο– αλλά και για μάθουμε μερικά πράγματα γι' αυτούς...

                               φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαρκάδας (1,2) & Κωνσταντίνος Αργυρίου (3,4)

Κάποιοι πιστεύουν ότι το σκεφτήκατε, άλλοι λένε «μπα, απλώς θα έτυχε». Ποια είναι η πραγματικότητα πίσω από τον ήχο σας;

Παίζαμε ελεύθερα στο στούντιο και μας βγήκε. Στην αρχή παίζαμε με κιθάρα, μπάσο, τύμπανα και φωνή και οι αυτοσχεδιασμοί θύμιζαν ηπειρώτικα. Ε, και κάποια στιγμή είπαμε να το δοκιμάσουμε και με κλαρίνο και βγήκε αυτό που βγήκε.

Το όνομά σας έγινε γνωστό στόμα με στόμα αρκετά πριν βγει ο πρώτος σας δίσκος. Θα συνέβαινε κάτι τέτοιο αν δεν είχατε βάλει και το παραδοσιακό στοιχείο στην όλη ταυτότητά σας;

Ε, κάπως έτσι γίνεται, στόμα με στόμα πάει σε όλα. Δεν φτιάξαμε χθες τη μπάντα, στείλαμε ένα δελτίο τύπου σήμερα και μας μάθανε. Παίζουμε χρόνια μαζί. Ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια που μας γνώριζε στις συναυλίες ή άκουγε το promo και του άρεσε, το έλεγε στον φίλο του κλπ. Κάπως έτσι πάει πιστεύουμε. Τώρα γιατί το έκανε; Λογικά, επειδή του άρεσε. Το σίγουρο είναι ότι δεν το κάναμε για να τραβήξουμε την προσοχή, απλά το γουστάραμε, μας βγήκε και έγινε.

Από την άλλη, γιατί πιστεύετε γεμίσαμε αγγλόφωνες μπάντες που μοιάζουν με φωτοτυπίες κάποιων διεθνών ονομάτων, αλλά σπανίζουν τα συγκροτήματα σαν και το δικό σας, που προσπαθούν να ανοίξουν διάλογο με την ελληνική μουσική;

«Φωτοτυπίες» υπήρχαν και θα υπάρχουν και στις δύο γλώσσες, μη σου πούμε περισσότερες στα ελληνικά. Από 'κει και πέρα στην Ελλάδα υπάρχουν αξιόλογες μουσικές –και ιδιαίτερες, επίσης– τόσο με αγγλόφωνο, όσο και με ελληνικό στίχο. Όταν ακούμε μουσική δεν μας νοιάζει σε τι γλώσσα θα είναι ο στίχος, αρκεί να μας αρέσει το αποτέλεσμα.

Acoustic Sessions: Natalia Mann Trio